Laurent Camatte
Βιόλα
Ο Laurent Camatte ξεκίνησε τις σπουδές του στο Conservatoire της Μασσαλίας και συνέχισε στο Conservatoire Superieur στο Παρίσι, όπου αποφόιτησε με δίπλωμα στην βιόλα (B. Pasquier) και στην ανάλυση (M. Levinas). Εχει πάρει βραβεία στους διεθνείς διαγωνισμούς βιόλας Epernay, Jean Françaix, καθώς και το Διεθνές βραβείο Edmind Pendleton.
Εχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου, με διεθνώς γνωστούς συνεργάτες, όπως οι: Nicolas Angelich, Michaël Lévinas, Jean-Marc Luisada, Alexandre Gasparov, Jean-Marc και Xavier Phillips, και με διευθυντές ορχήστρας όπως οι: Pierre Boulez, Valery Gergiev και Peter Eötvös.
Ο Laurent Camatte Διδάσκει σε masterclasses στην Γαλλία, Κίνα, στις ΗΠΑ, στην Γερμανία και στην Αγγλία. Είναι καθηγητής στο Conservatoire XVII στο Παρίσι.
Το πρώιμο ενδιαφέρον του για τη σύγχρονη μουσική τον οδήγησε σε σύμπραξη με πολλά σύνολα, όπως 2e2m (1999-2010) και το Multilaterale (2005-2016).
Από το 2014 είναι σόλο βιολίστας του Ensemble Proton στην Βερνη της Ελβετίας, από το 2016 είναι μέλος του Court-Circuit Ensemble και από το 2018 του Ensemble Linea. Σε τακτικά διαστήματα συμμετέχει στο Ensemble InterContemporain, κυρίως υπό την διεύθυνση του Pierre Boulez (Eclat-Multiples). Τον Μάιο 2015, ο Sir Simon Rattle προσκάλεσε προσωπικά τον Laurent Camatte για να συμμετάσχει στην γερμανική πρεμιέρα του Betsy Jolas, “Ruht Wohl” .
Συνεργάζεται στενά με συνθέτες όπως οι: György Kurtág, Pascal Dusapin, Martin Matalon και Michael Jarrell. Επιπλέον, πολλοί συνθέτες έχουν γράψει έργα για τον ίδιο, όπως οι:
Betsy Jolas, Jacques Lenot, Michaël Levinas, Philippe Schoeller, Samuel Andreyev, Yann Robin, Gilles Schuehmacher, Robert Coinel… Σην δισκογραφική δουλειά του, που ο τύπος έχει εκθειάσει , ανηκουν τα : “Moving” toy Samuel Andreyev (Klarthe 2016); “B for Betsy” (vέργα για βιόλα του Betsy Jolas, Hortus Records 2012); “Chiaroscuro” (Erinnern als Abwesenheit III de Jacques Lenot–Intrada 2011); Trio για έγχορδα και Κουιντέτο με κλαρινέτο του Betsy Jolas (Accord 2006); Troisième Round και Turbulences του Bruno Mantovani (Aeon 2003).